Περπατούσα σε ενα μκρό
σκοτεινό δρομάκι της περιοχή
Κεραμεικού,υστερα από λίγα γοργά βήματα
έφτασα στον προορισμό μου.Παρασκευή
βράδυ,αύριο ρεπό,ημέρα χαλάρωσης και
απόλαυσης συζητήσεων με παλιούς
γνωστούς.Βότκα πορτοκάλι , επιβάλλεται
πλέον αυτή η επιλογή.Σηκώνοντας τα μάτια
φωτίζομαι από δεκα ισως δώδεκα κόκκινα
φωτιστικα στοιχισμενα καλλιτεχνιακα
σε ενα σιδερένιο στήριγμα,και στην
αντανάκλαση του κόκκινου φωτός μια
γλυκιά,ερωτική επαφή ξεκινά με ένα απλό
αλλα τόσο παθιασμένο άγγιγμα ,με ενα
χαδι μαγικό στα μαλλιά , μια αέρινη
κίνηση που ενωνει δυο γνωστούς-Αγνώστους.
Κολάζ συναισθημάτων από
κομμάτια “έρωτα” και “πάθους” ,
παράξενες αινιγματικές συνθέσεις
κινήσεων που προκαλούν κι αποσυντονίζουν
τη λογική.Μια Λογική που προήλθε από
την επιθυμία να μπερδέψει το μυαλό, να
παράγει παραισθήσεις και το ταξιδι τον
“Κόκκινων Εραστών” να συνεχιστεί στα
μονοπάτια της ηδονής δίχως
προκαταλήψεις.Εντέλει ο φτερωτός άγγελος
που ονομάζεται έρωτας “υπάρχει” και
ποτέ δεν ξέρεις που καραδοκεί για να σε
λαβώσει με τα αιχμηρά βέλη του.Η αυλαία
πέφτει και οι δυο εραστές αποσύρονται
στον δικό τους σαγηνευτικό χορό κάπου
μακρυά από τα βλέμματα των “παρατηρητών”...k.p
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου