“Με μια ονειροπαγίδα αγκαλιά, μετρώντας πόσα όνειρα χωράνε
κι αν χάνεσαι στο μέτρημα ξανά, θυμήσου ως το άπειρο σε πάνε”
Στον ύπνο σου, στο
ξύπνιο σου, μέρα και νύχτα, πάντα και παντού…
Χωρίς όρια, εκεί όπου
η λογική παραλύει. Παράλογα λογικό, σπουδαίο μα και αστείο, πρωτότυπα δοσμένο,
πάντα μοναδικό. Στα όνειρα κανόνες δεν υπάρχουν. Η απόλυτη επιθυμία συναντά την
ελευθερία. Ελεύθερος από δεσμά. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής… Στη
δική σου σκηνή… Μονάχα απ’ τη ματιά σου. Υπόλογος σε σένα.
Ανοίγω τα μάτια μου σε
έναν κόσμο με χαλασμένη πυξίδα. Θολός προορισμός, σκληρή καθημερινότητα,
αβέβαια βήματα. Ένα τοπίο σε φόντο μουντό και σύγχυση μεγάλη. Σα να χάθηκαν από
την παλέτα όλα τα χρώματα. Κι εμείς κοιτάζουμε από μακριά την πολυπόθητη ζωγραφιά,
επιβιώνοντας στη μέρα που φτιάξανε για μας χωρίς εμάς.
Όνειρα καταρρακωμένα.
Νέοι που ξέχασαν τι θα πει ελπίδα. Πτυχία κρεμασμένα σε ξεβαμμένους τοίχους,
σπουδές χωρίς αντίκρισμα, ταυρομαχίες σε μια άρρωστη εργασιακή αρένα.
Είναι στιγμές που ο
θυμός με κυριεύει. Γι’ αυτούς που μας κλέβουν τα όνειρα, για εκείνους που
έστρωσαν το έδαφος γι’ αυτή την κατάσταση, για τη νεολαία που δεν αντιδρά
επαρκώς, για τον ίδιο μου τον εαυτό που κάνει το ίδιο.
Δίπλα μου περνούν
παρουσίες θλιμμένες, γεμάτες άγχος. Σβησμένο το χαμόγελο από καιρό. Στην πιο
ωραία χώρα της γης, στον πιο ευλογημένο ίσως τόπο, τον πιο φωτεινό κι όμως… οι άνθρωποι
έχασαν τη χαρά τους.
Δίπλα μου περνούν κι
οι απουσίες. Νέοι ξενιτεμένοι, μακριά από την οικογένειά τους, τους φίλους
τους, τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Προσπαθώντας να μη γίνουν ένας ακόμη
αριθμός στο βωμό της ανεργίας.
Γενιά μου πληγωμένη.
Μα στο ξεπούλημα αυτό
της χώρας, του ηθικού μας, της περηφάνιας μας, ξέρω πως υπάρχει κάτι που δεν
κοστίζει. Τα όνειρά μας.
Στο μυαλό μου τριγυρνά
η σκέψη του Ευγένιου Τριβιζά:
“Μεγάλος μπελάς τα όνειρα. Κάτι
ονειράκια τόσα δα, που δε σου γεμίζουνε το μάτι, φουντώνουνε καμιά φορά,
φουντώνουνε σαν τη φωτιά, γίνονται σίφουνας, λαίλαπα γίνονται και κάνουνε τον
κόσμο άνω κάτω!”
Το μέλλον μας δεν έρχεται από μόνο του. Εμείς το δημιουργούμε. Τα όνειρα τ’ αληθινά έχουν αφάνταστη δύναμη. Αν η επιθυμία
είναι απόλυτη, αν η θέληση στέκει ακατανίκητη, τότε παίρνουν μορφή. Γίνονται
πραγματικότητα. Η δική σου πραγματικότητα.
Και αν η ζωή δεν είναι
για τους ονειροπόλους, θα ζούμε σ’ ένα όνειρο. Μαζί.
«Αξίζει φίλε μου να
υπάρχεις για ένα όνειρο
Και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.»
Imagine…
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου