Matrix

-Πιστεύεις στη μοίρα Νίο?

-Όχι.

-Γιατί όχι?

-Δεν μου αρέσει η ιδέα ότι δεν ελέγχω τη ζωή μου.

-Ξέρω καλά τι εννοείς.

Θα σου πω γιατί είσαι εδώ.

Είσαι σκλάβος Νίο. Όπως όλοι οι άλλοι γεννήθηκες στη σκλαβιά. Γεννήθηκες σε μια φυλακή αόρατη, ασύλληπτη απ’ τις αισθήσεις σου.

Μια φυλακή του ΝΟΥ.

Υπάρχει κάτι στραβό με τον κόσμο. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Δεν ξέρεις τι είναι, αλλά σε βασανίζει σαν ένα θραύσμα στο μυαλό σου που σε τρελαίνει.

Αν πάρεις το Μπλε Χάπι, η ιστορία τελειώνει. Θα ξυπνήσεις και θα πιστεύεις ό, τι θέλεις.

Αν πάρεις το Κόκκινο Χάπι, θα μείνεις στη Χώρα των Θαυμάτων και θα σου δείξω πόσο βαθιά φτάνει ο λάκκος του Λαγού.

Τι είναι το Μάτριξ και πως το αντιλαμβανόμαστε?

Κατά κάποιο τρόπο συναντάμε την περιγραφή του πολύ πίσω στο χρόνο. Το χρόνο, όπως τον κατανοούμε οι περισσότεροι, γραμμικά.

Στα κείμενα του Πλάτωνα και του δασκάλου του, Σωκράτη, υπάρχει η εξήγηση.

Σωκράτης: “Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα”

Στη σωκρατική σοφία χρειάζεται να δεις την ίδια σου την άγνοια και τους περιορισμούς σου, να γνωρίσεις ότι δεν γνωρίζεις. Αυτή η αναγνώριση της άγνοιάς σου φαίνεται να είναι η βάση, πάνω στην οποία θα χτίσεις τη γιατρειά της κατάστασής σου.

Πλάτωνας: “Η αλληγορία της σπηλιάς”

Η απατηλότητα της ιδέας για τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο έχει παρουσιαστεί από τον Πλάτωνα, εδώ και 2.500 χρόνια με το «Μύθο της Σπηλιάς» που παρουσιάζεται στην «Πολιτεία» του.

Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι φυλακισμένοι, αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο από την παιδική τους ηλικία, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο.

Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο.

Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι φυλακισμένοι.

 

Ο κόσμος μας αποτελεί μια ψευδαίσθηση, μια "εικονική πραγματικότητα". Η ζωή που ζεις, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει ένα ελάχιστο μέρος των δυνατοτήτων σου και αν είσαι σε θέση να ελευθερωθείς από δεσμά που δεν σου είναι καν ορατά, τότε θα μπορέσεις να δεις τον κόσμο όπως πραγματικά είναι.

A.K.